Прочетен: 1636 Коментари: 2 Гласове:
Последна промяна: 26.09.2009 18:51
Няма вече да чуеш любовни думи от мен. Никога повече!
Ще издълбая дупка под близкото дърво, ще се наведа над нея и тихо ще ги изрека. После ще ги затрупам с пръст, листа и клони.
Земята и корените ще ги чуят - за първи и последен път. Ще ги запаметят и запазят само за себе си.
Скоро ще започнат есенните дъждове, които проникнат методично в земята. Капките им неотстъпно ще търсят свои пътища към корените и ще потъват все повече и повече в дълбокото…
И там, в мрачните улеи,по които ще се стичат, в тесните галерии, които лъкатушат като митични лабиринти, те ще долавят неизбежно отекването на думите, които сигурно се блъскат, удрят в стените им, надявайки се, че някой ще ги чуе и освободи. В тъмното обаче, няма кой да намери ключа за вратата на тази вечна каторга.
Само те, дъждовните капки, ако запомнят тези думи, могат да ги пренесат един ден по вертикала нагоре – към небето. За да наситят със смисъл облаците. И да станат метафора в нечие стихотворение.
Пищовът - четене, труд и изобретателност
РЕЧ НА ЖОЗЕ МАНУЕЛ БАРОЗУ